Öncelikle Dost Kelimesinin Yetersiz Kaldığını Bil.

Gözlerimi hayata lise de açtığımı zannediyorum bazen.Çünkü tam da o zaman girdin hayatıma bir daha çıkmamak üzere.Yaşadığımız olaylar sayfalarını çevirmekten bıktığımız bir ansiklopedi gibi uzun ve birikimli.Yıllar geçtikçe yıllanmış şaraplar gibi tatlanıyor dostluğumuz.İçtikçe sarhoş olup, bencilce kimseye vermiyoruz.Zaten bazı şeyler "özel"liğini yitirmemeli aynı bizde olduğu gibi.Hiçbir zaman açıklama yapma gereği duymadığım , bi dinle bak şöyle oldu diye başlayan cümleler kurmadığım güzide ve tek insandı o. Yaşayacağım olayları tahmin eden ve tahmin ederken benim "bence öyle olmayacak ben onu tanıyorum"lu cümlelerimi dinlemek zorunda olan zavallı. Bazen beni dinlemesende , anlattıklarımın ilgini çekmeyip kulak asmadığın zamanlarda beni çıldırtsanda yine güne seninle uyanıyorum.Kapıyı açmaya bile ihtiyaç duymadığım anahtarı ilk seferde tutturamayıp gürültüyle beni uyandırsanda alışıyorum artık :) Hicran uyuyorum dediğimde napabilirim demen beni uykumdan gülümseyerek alıkoyuyor.Banyo yapıp yapmadığımı saçlarımdan farketmeyecek kadar sivri zekaya sahipsin bunu demeden geçemeyeceğim. Beraber ağlayıp beraber gülmek gibi bi kavramımız olmadı bizim  -biz diyorum çünkü bizim dostluğumuzda sen ve ben yok biz var-  çünkü beraberliğin verdiği güçle ağlamaya bile ihtiyaç duymadık.En güzel zamanları beraber geçirdik , konuşmaya bile gerek duymadan anlaştık çoğu zaman, "herşey çok güzel olacak" cümlesini bir tek senden duyunca umutla bakıyorum hayata, zıt özelliklere sahip olmamıza rağmen herşeyi gözardı edip birbimize tutunarak ilerliyoruz pardon hayatı sürdürüyoruz.Hayatımın sonuna kadar sana yemek yapabilir, 3 kat için sepet sarkıtıp balkondan bağırabilir, kilonla ilgili iltifatlarda bulunabilirim ve de buraya geçmişte ve gelecekte yaşayacağımız çok özel ve güzel şeyleri yazarak okuyanları imrendirebilirim fakat bazı şeyler özel ve tadında kalmalı bu cümle ikimiz içinde hayatın her alanında geçerli bi söz galiba...Neyse yıllar geçtikçe etrafımdaki İnsanlar zamanla aileleri hariç herşeyi kaybediyorlar şanslıyım ki ailemden de öte birisin kaybetme lüksümün olmadığı Annemden sonraki ikinci varlık ; 

Bazen düşünüyorumda birlikte olup hiç konuşmadığımızda bile ne güzel sohbet ediyoruz  : )